Als kind filosofeerde ik samen met mijn broer en ouders aan de keukentafel over de vragen van de sfinx: ‘Mens waar kom je vandaan? Wie ben je? Waar ga je naar toe?’
Op de middelbare school motiveerden exacte vakken als biologie en natuurkunde me nog meer om het leven beter te begrijpen: ik ontwikkelde een fascinatie voor de ontwikkeling van de mens; van de bevruchte eicel tot het sterven en alle wonderlijke processen die ze verbindt.

Op de universiteit koos ik zoveel mogelijk onderwerpen die aansloten op mijn nieuwsgierigheid naar de ontwikkeling van de mens. Na een master in de orthopedagogiek (2015) was ik onbevredigd in wat ik tot dusver had gezien en ervaren over leren en onderwijs. Na mijn studie bleef ik mij verdiepen in de wijze waarop mensen zich in het leven meer of minder ontwikkelen en maakte ik daarnaast nieuwe plannen om peuterleidsters, leraren en schoolleiders te inspireren.
Basisvragen die een rode draad in mijn werk vormen zijn: hoe ontwikkelen we ons? Hoe zorgen we ervoor dat kinderen worden ondersteund en uitgedaagd wanneer ze vastlopen? Hoe zorgen we er in scholen voor dat niet het systeem centraal staat, maar de mens met zijn veerkracht en inventiviteit?

Geboren in een kunstenaarsomgeving is creativiteit een belangrijke inspiratiebron in mijn leven: ik zing, ik dans, ik teken en schilder. Ook de wereldreizen die ik maakte zijn een bron van inspiratie. Zo reisde ik naar de wildernis van Madagaskar, Belize en Botswana, ontdekte ik de cultuur van Cambodja en de onderwaterwereld van de Filipijnen. Ik deed trekkingen met drugsverslaafde jongeren in Nepal, heb me geïnspireerd aan een groep Indianen in Michigan en maakte verstilde voettochten door IJsland. Ik verwonder me over de vele mogelijke manieren van leven en verrijk én relativeer daarmee mijn dagelijkse doen en laten.